نسل Z قید خانه‌دار شدن را زده است

بازار مسکن روزبه‌روز برای نسل‌های جوان‌تر تیره و تارتر به نظر می‌رسد و شواهد این وضعیت کاملا مشهود است.

در حال حاضر، میانگین سن خریداران خانه برای اولین بار به ۴۰ سال رسیده است، که نشان می‌دهد دسترسی به تملک خانه برای جوانان چقدر دشوار شده است.

نسل Z قید خانه‌دار شدن را زده است
گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد-نیلوفر ادیب نیا؛ بر اساس گزارشی از نشریه فورچون، که نتایج پژوهشی از محققان دانشگاه نورث‌وسترن و دانشگاه شیکاگو را منتشر کرده است، جوانان به دلیل ناامیدی شدید از وضعیت بازار مسکن، رفتارهای مالی خود را تغییر داده‌اند؛ آن‌ها بیشتر از درآمد خود خرج می‌کنند تا اینکه پس‌انداز کنند، کمتر کار می‌کنند و به سرمایه‌گذاری‌های پرریسک روی می‌آورند.

به گفته سونگ هیونگ لی از دانشگاه نورث‌وسترن و یونگگون یو از دانشگاه شیکاگو، نسل‌های جوان عملا از خانه‌دار شدن دست کشیده‌اند. این دیدگاه با یک نظرسنجی انجام شده توسط هریس پول در سال ۲۰۲۴ تقویت می‌شود که نشان داد ۴۲ درصد از آمریکایی‌ها و ۴۶ درصد از اعضای نسل Z با این جمله موافق بودند: «هرچقدر هم سخت تلاش کنم، هرگز نمی‌توانم خانه‌ای را که واقعا دوست دارم، بخرم. »محققان توضیح می‌دهند: در حالت عادی، خانواده‌ها مصرف خود را برای تحقق اهداف بلندمدت مانند خرید خانه تنظیم می‌کنند، اما جوانان امروز از این مرحله عبور کرده‌اند و کاملا از خرید خانه صرف‌نظر کرده‌اند.

این ایده که این نسل در حال «تسلیم شدن» است، در تحلیل کیلا اسکالن، اقتصاددان محبوب نسل Z، نیز دیده می‌شود. او معتقد است جوانان با پدیده‌ای به نام «نیهیلیسم مالی» مواجه‌اند، پدیده‌ای که طی آن آن‌ها به رویای آمریکایی شک می‌کنند، زیرا دستمزدها ثابت مانده است، بدهی‌های دانشجویی بالا است، و شرکت‌ها سلطه زیادی دارند.
به باور اسکالن، نسل Z خود شاهد از بین رفتن رویای آمریکایی بوده است. شرایطی که نسل Z را به نیهیلیسم مالی سوق داده است شامل این موارد می‌شود؛ تحصیلات عالی به یک کالای لوکس تبدیل شده است، بحران مسکن هزینه‌های زندگی را به شدت افزایش داده است، و همه این‌ها در سایه رکود سیاسی و پیشرفت سریع (و شاید بیش از حد سریع) فناوری رخ داده است. این نسل در طول عمر خود نه یک یا دو رکود، بلکه سه رکود اقتصادی بزرگ را تجربه کرده است.

نسل Z کمتر پس‌انداز می‌کند و بیشتر خرج می‌کند
براساس این گزارش، در پی ناامیدی مضاعف از بازار مسکن، پژوهشگران دانشگاه‌های نورث‌وسترن و شیکاگو، به رهبری لی و یو، سه شیوه کلیدی که نسل جوان برای واکنش به این وضعیت اتخاذ کرده‌اند را بررسی کرده‌اند. اولین پدیده‌ای که لی و یو درباره عقب‌نشینی نسل Z از خرید خانه بررسی کرده‌اند، خرج بیشتر نسبت به پس‌انداز است. آن‌ها می‌نویسند: «وقتی قیمت خانه‌ها به حدی افزایش می‌یابد که مستاجران دیگر قادر نباشند در آینده نزدیک با پس‌انداز درآمدشان خانه بخرند، از خرید خانه دست می‌کشند و به جای آن پس‌انداز خود را صرف افزایش مصرف می‌کنند.» مطالعات دیگر در سال جاری نیز این رفتار را تایید کرده‌اند؛ تقریبا نیمی از اعضای نسل Z حتی یک صندوق اضطراری هم ندارند. و نظرسنجی بنک‌ریت نشان داد که ۲۷ درصد از این نسل، بدهی بیشتری نسبت به پس‌انداز دارند.

الکساندرا مدینا، بنیان‌گذار سامانه مالی فریچ، می‌گوید: «بسیاری از اعضای نسل Z مانند کسانی روی طناب مالی باریک راه می‌روند و میان پرداخت هزینه‌های فوری، پس‌انداز برای مواقع اضطراری و خرید کالا با اعتبار در تردید هستند.» بخشی از این وضعیت ممکن است به این دلیل باشد که نسل Z انتظار دارد از انتقال ثروت عظیم ۱۲۴ تریلیون دلاری ارث ببرد، اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد تعداد کمی از آن‌ها می‌توانند انتظار دریافت پول نقد هنگفت از فوت خویشاوندان را داشته باشند.

براساس این گزارش، همه شنیده‌ایم که نسل Z به اندازه نسل‌های پیشین سخت کار نمی‌کند، که ممکن است درست یا نادرست باشد. با این حال، لی و یو در تحقیق خود دریافتند نسل Z تلاش کاری خود را کاهش داده است، زیرا اگر نتوانند به اهداف مالی بلندمدت (مانند خانه‌دار شدن) برسند، کار سخت را ارزشمند نمی‌دانند برای اثبات این موضوع، آن‌ها به پاسخ‌های پرسشنامه‌هایی درباره اهمیت «همیشه بهترین تلاش خود را در کار انجام دادن» استناد می‌کنند. پژوهش آن‌ها نشان می‌دهد که نسبت مستاجران با تلاش کاری پایین، تقریبا دو برابر مالکان خانه است.

محققان می‌نویسند: «این تغییر با تخصیص مجدد زمان و تلاش توسط مستاجران دلسرد شده سازگار است. وقتی بازده تصور شده کار (از نظر پیشرفت به سمت خانه‌دار شدن) کاهش می‌یابد، ارزشی که برای حفظ تلاش کاری زیاد قائل هستند نیز کاهش می‌یابد.» با این حال، کیلا اسکالن، اقتصاددان مورد علاقه نسل Z، دیدگاه متفاوتی دارد و معتقد است: «شاید مشکل این نباشد که آن‌ها دیگر نمی‌خواهند کاری انجام دهند، بلکه این است که نمی‌خواهند همان کارها را به شیوه‌ای که همیشه انجام می‌شده، انجام دهند.»

سومین راه واکنش نسل Z به ناتوانی در خرید خانه، روی آوردن به سرمایه‌گذاری‌های پرریسک مانند خرید رمزارزهاست. پژوهش محققان نشان می‌دهد وقتی خرید خانه برای یک عضو نسل Z غیرقابل دسترسی به نظر می‌رسد، میزان هزینه‌های تفریحی و مصرفی آن‌ها نیز افزایش می‌یابد. آن‌ها استدلال می‌کنند که مستاجرانی که مسیر واقعی برای خانه‌دار شدن دارند، احتمالا ریسک کمتری می‌پذیرند، زیرا ضررهای قابل توجه می‌تواند پیشرفت آن‌ها به سمت هدف را مختل کند. در مقابل، کسانی که قبلا از خانه‌دار شدن دست کشیده‌اند، احساس می‌کنند چیزی برای از دست دادن ندارند و بنابراین با آمادگی بیشتری به رفتار مالی پرریسک روی می‌آورند. تحقیقات دیگر در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد نسل Z احتمالا رمزارز دارد اما حساب بازنشستگی ندارد، که بر تمایل آن‌ها به ریسک بالا صحه می‌گذارد. کارشناسان مالی درباره این روند ابراز نگرانی کرده‌اند؛ مارک اسمرسیچ، مسئول بخش رفاه مالی در شرکت ویلیس تاورز واتسون ، می‌گوید: «علاقه به امور مالی شخصی در هر نسل چیزی بد نیست.. اما وقتی می‌بینم تمرکز بیش از حد روی دارایی‌های پرریسک است، نگران می‌شوم.»